بیماری صرع یک اختلال عصبی مزمن است که با تشنج‌های مکرر و بدون تحریک اولیه مشخص میشود. تشنج‌ها نتیجه فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز هستند و ممکن است علائم مختلفی داشته باشند، از جمله لرزش، خیره شدن، گیجی، بی‌هوشی، از دست دادن کنترل روده یا مثانه و غیره.
علت دقیق صرع در بسیاری از موارد نامشخص است، اما برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهند، مانند ضربه به سر، بیماری‌های مغزی، عفونت‌ها، آسیب قبل از تولد و عوامل ژنتیکی.
صرع قابل درمان نیست، اما تشنج‌ها را می‌توان با دارو، جراحی، تحریک عصبی یا رژیم غذایی کنترل کرد. بسیاری از افراد مبتلا به صرع می‌توانند با رعایت نکات پزشکی و پروفایل شخص خود چگونگي زيست با صرع را ياد بگيرند و زندگي بهنجاري داشته باشند.صرع کشنده است؟
عوامل خطرزایی برای ابتلا به صرع
عوامل خطرزایی برای ابتلا به صرع ممکن است شامل عوامل زیر باشند:
- ژنتیک: برخی از انواع صرع، خصوصاً صرع‌هایی که با تشنج همراه هستند، منشأ موروثی دارند و وراثت عامل اصلی ابتلا به آن‌ها است.
- ترومای سر: ترومای سر به دلایل مختلفی ازجمله تصادف، سکته مغزی یا سایر آسیب‌های تروماتیک در فرد ایجاد میشود و ممکن است سبب آسیب به بافت‌های مغزی شده و عامل خطرزا برای صرع باشد.
- بیماری‌های مغزی: انواع تومورهای مغزی چه خوش‌خیم و چه بدخیم یا سکته مغزی می‌توانند سبب بروز صرع در فرد مبتلا شوند.
- عفونت‌های مغز و نخاع: برخی از عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی مانند مننژیت، آنسفالیت، سوروئید، زوستر و HIV می‌توانند التهاب در بافت‌های عصبی ایجاد کنند و عامل خطرزا برای صرع باشند.
- نقص‌های تولد: بعضی از نقص‌های تولد که با نارسایی در رشد گیره‌های عصبی همراه هستند، مانند دستگاه لوله عصب، سندروم دان و سندروم توبرواسکلروز، ممکن است منجر به صرع شوند.
- نارسایی کلیوی یا کبد: نارسایی کلیوی یا کبد ممکن است باعث تغییرات در تعادل الکترولیت‌ها و سطح آمونیاک در خون شود که عامل خطرزا برای صرع است.
- داروها و الکل: بعضی از داروها چه تجویز شده چه غیر تجویز شده، مانند آنتیدپرسان‌ها، ضدالتهاب‌ها، ضدآلزایمر، ضدافسردگی، ضدپارکینسون، ضدپسوراتینگ و الکل ممکن است باعث اختلال در فعالیت الکتروليكي مغز شده و عامل خطرزا برای صرع باشند.
https://en.wikipedia.org/wiki/Epilepsy
صرع چگونه درمان میشود؟
صرع یک بیماری مغزی است که باعث تشنج‌های مکرر و غیر قابل کنترل میشود. این بیماری ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله آسیب به سر، بیماری‌های عفونی، بیماری‌های ژنتیکی و عوامل ناشناخته. علامت اصلی صرع تشنج‌های پی در پی است که ممکن است در شکل‌های مختلفی نمایان شوند، مانند خیره شدن، سفت شدن اندام‌ها، جویدن ناگهانی، گیجی و بی‌هوشی.
درمان صرع بستگی به نوع و شدت تشنج‌ها دارد. اکثر افراد مبتلا به صرع می‌توانند با مصرف یک داروی ضد تشنج به نام داروی ضد صرع از این مشکل خلاص شوند. این داروها با کاهش فعالیت الکتریکی مغز جلوی تشنج‌ها را می‌گیرند. بعضی از داروهای ضد صرع عبارتند از: فنوباربيتال، فنيتوئين، والپروات سديم، كاربامازپين، لاموتريژين و لوكاساميد.
گاهی اوقات داروهای ضد تشنج کافی نیستند و باید روش‌های درمان دیگر را امتحان کرد. چندین روش درمان جایگزین برای صرع وجود دارد که عبارتند از:
- رژيم غذايي كتوژنيك: اين رژيم غذايي شامل كم كربوهيدرات و پر چربي است كه باعث مي شود بدن به جاي قند، چربي را به عنوان سوخت استفاده كند. اين رژيم غذايي باعث كاهش توليد يك سروتونين نام دارد كه يك عامل تحريك كننده در مغز است.
- تحريك عصب واگ: اين روش درمان شامل قرار دادن يك ژنراتور كوچك زير پوست سمت چپ گردن است كه با فرستادن سيگنال هاي الكتريكي به عصب واگ، فعاليت الكتريكي مغز را تغيير مي دهد. اين روش درمان باعث كاهش تعداد و شدت تشنج ها مي شود.
بیماری صرع یک اختلال عصبی مزمن است که با تشنج‌های مکرر و بدون تحریک اولیه مشخص میشود. تشنج‌ها نتیجه فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز هستند و ممکن است علائم مختلفی داشته باشند، از جمله لرزش، خیره شدن، گیجی، بی‌هوشی، از دست دادن کنترل روده یا مثانه و غیره.
علت دقیق صرع در بسیاری از موارد نامشخص است، اما برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهند، مانند ضربه به سر، بیماری‌های مغزی، عفونت‌ها، آسیب قبل از تولد و عوامل ژنتیکی.
صرع قابل درمان نیست، اما تشنج‌ها را می‌توان با دارو، جراحی، تحریک عصبی یا رژیم غذایی کنترل کرد. بسیاری از افراد مبتلا به صرع می‌توانند با رعایت نکات پزشکی و پروفایل شخص خود چگونگي زيست با صرع را ياد بگيرند و زندگي بهنجاري داشته باشند.صرع کشنده است؟
عوامل خطرزایی برای ابتلا به صرع
عوامل خطرزایی برای ابتلا به صرع ممکن است شامل عوامل زیر باشند:
- ژنتیک: برخی از انواع صرع، خصوصاً صرع‌هایی که با تشنج همراه هستند، منشأ موروثی دارند و وراثت عامل اصلی ابتلا به آن‌ها است.
- ترومای سر: ترومای سر به دلایل مختلفی ازجمله تصادف، سکته مغزی یا سایر آسیب‌های تروماتیک در فرد ایجاد میشود و ممکن است سبب آسیب به بافت‌های مغزی شده و عامل خطرزا برای صرع باشد.
- بیماری‌های مغزی: انواع تومورهای مغزی چه خوش‌خیم و چه بدخیم یا سکته مغزی می‌توانند سبب بروز صرع در فرد مبتلا شوند.
- عفونت‌های مغز و نخاع: برخی از عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی مانند مننژیت، آنسفالیت، سوروئید، زوستر و HIV می‌توانند التهاب در بافت‌های عصبی ایجاد کنند و عامل خطرزا برای صرع باشند.
- نقص‌های تولد: بعضی از نقص‌های تولد که با نارسایی در رشد گیره‌های عصبی همراه هستند، مانند دستگاه لوله عصب، سندروم دان و سندروم توبرواسکلروز، ممکن است منجر به صرع شوند.
- نارسایی کلیوی یا کبد: نارسایی کلیوی یا کبد ممکن است باعث تغییرات در تعادل الکترولیت‌ها و سطح آمونیاک در خون شود که عامل خطرزا برای صرع است.
- داروها و الکل: بعضی از داروها چه تجویز شده چه غیر تجویز شده، مانند آنتیدپرسان‌ها، ضدالتهاب‌ها، ضدآلزایمر، ضدافسردگی، ضدپارکینسون، ضدپسوراتینگ و الکل ممکن است باعث اختلال در فعالیت الکتروليكي مغز شده و عامل خطرزا برای صرع باشند.
https://en.wikipedia.org/wiki/Epilepsy
صرع چگونه درمان میشود؟
صرع یک بیماری مغزی است که باعث تشنج‌های مکرر و غیر قابل کنترل میشود. این بیماری ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله آسیب به سر، بیماری‌های عفونی، بیماری‌های ژنتیکی و عوامل ناشناخته. علامت اصلی صرع تشنج‌های پی در پی است که ممکن است در شکل‌های مختلفی نمایان شوند، مانند خیره شدن، سفت شدن اندام‌ها، جویدن ناگهانی، گیجی و بی‌هوشی.
درمان صرع بستگی به نوع و شدت تشنج‌ها دارد. اکثر افراد مبتلا به صرع می‌توانند با مصرف یک داروی ضد تشنج به نام داروی ضد صرع از این مشکل خلاص شوند. این داروها با کاهش فعالیت الکتریکی مغز جلوی تشنج‌ها را می‌گیرند. بعضی از داروهای ضد صرع عبارتند از: فنوباربيتال، فنيتوئين، والپروات سديم، كاربامازپين، لاموتريژين و لوكاساميد.
گاهی اوقات داروهای ضد تشنج کافی نیستند و باید روش‌های درمان دیگر را امتحان کرد. چندین روش درمان جایگزین برای صرع وجود دارد که عبارتند از:
- رژيم غذايي كتوژنيك: اين رژيم غذايي شامل كم كربوهيدرات و پر چربي است كه باعث مي شود بدن به جاي قند، چربي را به عنوان سوخت استفاده كند. اين رژيم غذايي باعث كاهش توليد يك سروتونين نام دارد كه يك عامل تحريك كننده در مغز است.
- تحريك عصب واگ: اين روش درمان شامل قرار دادن يك ژنراتور كوچك زير پوست سمت چپ گردن است كه با فرستادن سيگنال هاي الكتريكي به عصب واگ، فعاليت الكتريكي مغز را تغيير مي دهد. اين روش درمان باعث كاهش تعداد و شدت تشنج ها مي شود.
بهترین اپلیکیشن برای آیفون